Uzun yıllar televizyon bölümünde ağır formdan çalışan Melda-Taner Gölbaş çifti iki yıl evvel pandemi devrinde yaşanan kapanmaların tesiriyle İstanbul’dan uzaklaşmaya karar verdi. Bu karar çok süratli alınmış üzere görünse de Taner Gölbaş, “Hep yapmak istiyorduk” diyor. “Yapamazsak döneriz, en berbat denedik deriz” diye düşünerek yola çıktıklarını lisana getiren Melda Gölbaş da, “İlk başlarda ne ailemiz ne de arkadaşlarımız bizim bu göç kararımızı çok ciddiye aldı, nasıl olsa yaz sonu İstanbul’a dönerler diye düşündüler. Ancak yaz sonu geldiğinde ve biz köyde yaklaşık 6 ay geçirdikten sonra beni bir ‘Ya dönmek zorunda kalırsak’ telaşı sardı. Daima burada kalmaya devam etmek için farklı tahliller aramaya başladık. Zaten İstanbul’dayken de başımızda planlarımız vardı ve küçükbaş hayvancılık yapmaya karar verdik. Şu anda da hayvan sayımızı artırarak hayatımızı bu işle idame ettirmeye çalışıyoruz” şeklinde konuştu.
‘KÖYE 10-15 BİN LİRAYLA GÖÇ ETTİK’
Köye göçtükleri günden bugüne ekonomik açıdan hayatlarında çok şey değiştiğini lisana getiren Gölbaş ailesi, köye yaklaşık 10-15 bin lirayla adım attı. İstanbul’daki iş hayatlarını bırakarak köye göç eden çift, burada da bir iş yapmak zorunda olduklarını söyleyip, “Şu anda keçicilikle uğraşıyoruz. Keçi sütü, keçi yoğurdu ve keçi peyniri üretiyoruz. Bir kısmını etraf vilayet ve ilçelere kendimiz götürüyoruz, bir kısmını ise sipariş üzerine kargo ile gönderiyoruz. Tıpkı vakitte reçel, erişte, zeytinyağı, nar ekşisi, kışlık sos üzere kendi yaptığımız doğal eserlerin satışını yapıyoruz. Hepsini kendi bahçemizden ya da komşu bahçelerden topladığımız ilaçsız ve kimyasalsız eserlerden hazırlıyoruz. Birebir vakitte ‘Köy İşleri’ isminde bir YouTube hesabımız var. Köye geliş sürecimizi ve burada neler yaptığımızı yayınlıyoruz” diyerek şimdiki işleri hakkında bilgi verdi.
‘HER İŞİMİZİN ÇABUCAK HALLOLMASINA ÇOK ALIŞMIŞIZ’
Köyde, kentlerde olduğundan daha çok insan gücüne gereksinim olduğunu ve iş imkanlarının bulunduğunu söyleyen Gölbaş ailesi, “Şu an kiminle konuşsak eleman bulamamaktan şikayetçi. Biz de vakit zaman gereksinimlerimiz doğrultusunda işlerimizi halledecek birilerini maalesef bulamıyoruz” dedi. Burada her mevsimde farklı bir üretim olduğunu; meyve, zerzevat, buğday, mısır tarlalarında ya da seralarda günübirlik çalışılabilindiğinin altını çizen çift, “Yine bizim üzere kendi ürettiğiniz eseri işleyerek satış yapmak bir başka alternatif” deyip şunları ekledi:
“Elektrik, tesisat, taş personelliği, marangozluk üzere zanaatınız varsa bu işleri yapanlar asla boş kalmıyor. Ustalıkları dışında tıpkı vakitte ziraî üretimin de içinde olduklarından vakitleri çok değerli ve çok daha yavaş hareket ediyorlar. Bizler kentlerde her işimizin çabucak hallolmasına o kadar çok alışmışız ki bizi en çok zorlayan konu genelde bu oluyor. Mümkün olduğunca kendi işimizi kendimiz çözmeye çalışıyoruz. Ağaçların budanması, meyve toplanması, yabani ot paklığı, kümes üretimi, tesisat işlerine kadar her şeyi bugüne kadar kendimiz hallettik. Hatta şu an keçi sayımız artacağı için ahşap bir ahır yapıyoruz.”
‘KİRALIK KONUT BULMAK ÇOK ZOR’
Özellikle Muğla’nın arsa ve mesken fiyatları açısından kıymetli bir vilayet olduğuna dikkat çeken Gölbaş ailesi, “Gelecek olanlara naçizane teklifimiz arsa yahut mesken satın almak istedikleri yerde bir mesken kiralayarak asgarî 6 ay yaşasınlar. Oranın iklimi, toplumsal ömrü, toprağın randımanı, insanı üzere pek çok parametreyi gözlemlemek ismine belirli bir mühlet geçirmeleri yararlı olacaktır. Böyle diyoruz fakat bir yer kiralama konusunda bilhassa 1-2 yıldır artan talepler yüzünden kiralık konut bulmak arazi satın almaktan daha zor” diye konuştu.
Zaten uzun vakittir Seydikemer’de yaşayan annesinin yanına yerleştiklerini lisana getiren Melda Gölbaş, “Komşularımız benim çocukluğumu biliyorlar. Bu durum köye göçerken çok zorluk yaşamadığımız üzere bir izlenim bırakabilir lakin her hayatın kendine nazaran zorluğu olduğunu söyleyebilirim. Tabii ki köye göç ederken halledilmesi gereken en büyük meselelerden biri ömür alanı bulmak ancak sonrasında da köyde sizi pek çok zorluk bekliyor” açıklamasında bulundu.
“Komşularımızla ilgimize gelecek olursak seviyeli bir bağlantımız var diyebiliriz. Çok eski tanışıklıklar olduğu için herkes birbirine saygılı ve yardımcı. Burada altını bilhassa çizmek istediğim bir husus da şu: Biz köye göçerken onların memleketine geliyoruz ve onların yıllardır sürdürdüğü bir sistem var, o sisteme bir halde ayak uydurmak ve orta yolu bulmak gerektiğini aksi takdirde farklı meseleler yaşanabileceğini düşünüyorum. Kentteki komşulukla kıyaslamayı sanıyorum bizim üzere 7/24 çalışan beşerler yapamaz. İstanbul’daki konutumuzda komşularımızla görüşecek kadar vakit geçirmiyorduk, lakin kapıda karşılaşırsak selamlaşıyorduk.”
‘TAKAS HÂLÂ VAR, PEYNİR VERİP EKMEK ALIYORUZ’
Köyde hayatın daha ucuz olduğunu söylemenin gerçek olmadığını lisana getiren Gölbaş ailesi, “Pazar fiyatlarını kıyasladığımızda 3-5 lira fark eder, market fiyatları deseniz birebir. Fakat burada ufak bir bahçeniz dahi olsa takım biçebilirsiniz, zerzevat gereksiniminiz büyük oranda karşılanır. 2 tavuğunuz olsa yumurta derdiniz olmaz. Köy yerinde kentin bilakis sokakta onlarca meyve ağacı görürsünüz. Komşularınızla münasebetleriniz doğrultusunda aslında sizi boş bırakmazlar. Köy yerinde bayram ekmeği, böreği, düğün tatlısı, adaklıklar hiç bitmeyen bir döngü” bilgisini verdi.
Yoldan geçerken bir bahçeye ya da seraya girildiğinde elinizde poşetlerle çıkmanın mümkün olduğunu vurgulayan çift, “Baktığınız birden fazla yerde yabani ot görürsünüz, bunların değerli bir kısmı yenilebilen ve çok lezzetli otlardır. Bir de bir şeyleri takas etme durumu buralada hâlâ geçerli. ” diğeri mısır veriyor buğday alıyor. Sonuç olarak köy daha ucuz diyemeyiz lakin sofranızın boş kalması çok zor” görüşünü paylaştı.
Herkesin köyde yaşayamayacağının altını çizen ve bunun bir tercih sıkıntısı olduğuna değinen Gölbaş çifti, “Bahçeyle, hayvanla, ağaçla uğraşmak, doğal gaz yerine soba ile ısınmak, her şeyi kendin halletmek zorunda olmak herkesin tercih etmek istediği bir durum olmayabilir. En kolayı ‘Bugün çok yoruldum, dışarıdan sipariş verelim’ diyemezsiniz. Adapte olmak çok önemli bir şey. Tüm eski alışkanlıklarımızda büyükşehirlerden köylere göçmek lakin fizikî olarak gerçekleşebilir. Beşerler bir köye göç kıssası yazmak istiyorsa geçmiş tecrübelerini kırsalın tecrübeleriyle harmanlamalı ki ruhen de göçebilmiş ve adaptasyonunu sağlamış olsun” dedi.