Abdurrahman Dilipak, Habervakti.com’da bugünkü köşe yazısında, “Aktuel siyasetin polemiklerini midem kaldırmıyor. Bulanık suda balık avlamak isteyen çok. Ben de mayınlı tarlada top oynamak istemiyorum. Siyaset, ‘sulhetme” sanatıdır sanıyorduk halbuki bulanık suda balık avlama sanatıymış” diye yazdı.
Dilipak’ın yazısından bir kısım:
‘Hafız Mustafa Kemal’den ‘Mücahid Kılıçdaroğlu’na geldik.
‘Metodik Kemalizm’, ‘Yeşil Kemalizm’, ‘Yeşil Feminizm’ derken halimiz ortada. Siz misiniz dansöz oynatan muhafazakar emmiler, karılarınız da bayanlar buluşmasında erkek dansöz oynatır. ‘Toplumsal cinsiyetiyet eşitliği’ ise eşitliği, adaleti ise adaleti. Sıra geldi Anıtkabir’de mescid açmaya. En başında da bu işin bu türlü gariplikler olmuştu. Düşünsenize çeviri yasalar gerekçesiz olarak, çeviri yanılgıları ile meclise sevkediliyor, müzakeresiz bir halde oy birliği ile kabul ediliyordu. Tek parti, açık oy zımnî tasnif. Adayları “Tek adam” belirliyor. Gelinen noktada az vakitte büyük işler başardığımız anlaşılıyor.
Neyse biz asıl mevzumuza dönelim.
Seçim meydanlarında Saadet ve Yine Refah, HUDAPAR ile HDP karşı karşıya. Ramazan’da birbirlerini yemezler inşAllah. Cumhuriyet’in 100. Yılında, yüzyılın en garip seçimlerinden birini daha yaşıyacağız, seçim olursa.
Hayır hayır, havaya, suya, toprağa ne vakit Cemre düşecek diye sormuyorum.. Beynimize, kalbimize ne vakit düşecek diye soruyorum.. Yoksa Cemre geçtiğimiz günlerde birer hafta ortayla havaya, suya ve toprağa düştü. Birincisi havaya (19-20 Şubat), 2.si suya (26-27 Şubat) ve 3.sü de (5-6 Mart)’ta toprağa düştü… Ve yağmursuz bir kış geçirdik.
Cemre Arapça olan Cemre ‘kor ateş’ manasına gelir. Ebabil Kuşları Ebrehe’nin fil ordusunu bu taşlarla helak etmişti. Mina Vadisi’nde taşlardan oluşan yığınlara da “cemre” denir.
20 Şubat’la başlayan ‘boz ayın dört çarşambası’ uygulamasını söz eden ‘Cemle’ sözcüğü de ‘Cemre’ ile birebir sözdür. Buradaki ‘Cemle’ de Türkçe’deki olarak ‘İmir, İmere, Emire’ sözcükleriyle mana olarak ilişkili olduğu söylenir.
Hac’ta Şeytan taşlarken atılan taşlara ‘Cemre’, bu aksiyona ‘Cemarat’ denir. Şeytan dumansız ateşten yaratıldığı için ve o cehennemle cezalandırılacağı için atılan taşın da ısınmasından mülhem olarak bu isim verilmiş olsa gerekir. Zira Cemre havaların ısınması ile tabiatın uyanmasını tabir eder. Uyuyan hayvanlar uyanırken, bitkiler çiçek açarlar. Tabiatın uyanışı, canlanması, ağaçlara su yürümesi manasına gelir. İlkbaharı ve hayatı tabir eder.
Sahi biz ne vakit uyanacağız, dirileceğiz?
‘Bekleyin inananlar, bahar gelecek bahar’ diyoruz da, donuyoruz, tirtir titriyoruz. ‘Donduk’ diyoruz ki bir yaz geliyor, ateş yalımı üzere.
‘Asude bir bahar ülkesi’ hayal ediyoruz da, kalbimiz ve beynimiz kuraklıktan kurumuş. (KAYNAK)