ZEYNEP TUBA KESİMLİ
-Resimli çocuk kitaplarında çizimler okura kimi vakit metinden çok daha fazla şey anlatabiliyor. Hem müellif hem çizer olarak bu dengeyi nasıl kuruyorsunuz? Bazen çizer bazen muharrir tarafınızın ağır bastığı, birinin oburuyla rekabete girdiği durumlar oluyor mu?
Kitaplarda yaş kümesi küçülüp fotoğraf sayısı arttıkça çizer tarafım daha fazla müdahale etmek istiyor. Okuduğum bir metni çizimlerle anlatmak, sözlerle anlatmaktan daha keyifli, açık ve net olduğu için çizerliği daha çok tercih ediyorum. Elbette sözlerin yeri farklı, onlar kıskanmasın fakat insanın var oluşundan bu yana birinci irtibat transferi ‘çizim’ olduğu için benim de ilkel genlerim çizimde daha rekabetçi sanırım. Çocukların da uzun sözlerle bir mevzuyu özümsemeleri daha sıkıntı. Kendi yazdığım metni olabildiğince seyreltip o sözleri çizime çevirdiğimde beni daha âlâ anlayıp, ayrıntıları daha dikkatli incelediklerini fark ediyorum. Bir sınıf ortamını çizimle ayrıntılandırarak anlatmak yahut uzun ve tasvirli sözlerle anlatmak kıyaslanınca, çizim avantajlı.
-Son kitabınız Hacker Nine’de okuyucu, hitap ettiği yaş kümesinin çok aşina olduğu oyun kavramlarla dijital bir maceraya çıkıyor. “Karakterlerimi etrafımdaki insanlardan ilham alarak oluşturuyorum.” diyorsunuz. Hacker Nine’nin ilhamı kim?
Sanırım birinci sefer bir karakterimi kendimden ilham almış olabilirim. Bilgisayar programcılığı mezunuyum ve hayatım hem yazma hem çizme işini bilgisayar başında yapmakla geçtiği için yaşlanınca da nasıl olabileceğimi düşünmüştüm. Çocuklarla da ortak tarafım sanırım “Bilgisayara biraz orta ver, gözlerini dinlendir” cümlesini sık sık kendime hatırlatmam olabilir. Bu yüzden hacker bir nine fikri bana çok ilham verdi.
-Yazı serüveninizde, çocuklarınızın gereksinimlerine nazaran, yaşlarıyla kontaklı olarak kitaplar kaleme aldığınızı söylüyorsunuz. Teknolojinin hakikat kullanımına değinen Hacker Nine de bu türlü bir müşahedenin eseri mü?
Hem kendi çocuklarım hem eğitim verdiğim, fuarlarda imza günlerinde, hayatın içinde karşılaştığım her çocuk benim müşahede alanım. Neler izliyorlar, neler okuyorlar, neler oynuyorlar? Hangi alanda yol göstermeme muhtaçlıkları var, nasıl yarar sağlayabilirim, nasıl onlara ulaşabilirim soruları daima başımın içinde dönüyor. Şayet dinozorlar vaktinde yaşayan ilkel beşerler olsaydık, bir muharrir olarak muhtemelen çocuklara ‘dinozorları nasıl eğitirsin, dinozor yumurtası nasıl pişirilir?’ bahisli yaprak kitaplar hazırlardım. Zira gereksinim oydu. Lakin şu vakitte çocuklarımıza oyunların, bilgisayarın, internetin gerçek kullanımını anlatmak için onların seveceği karakterle dijital bahisli bir kitapla sesleniyorum. Doğruyu göstermek ve örnek olmak için bizler daha çok var olmalıyız ki, çocuklarımızı korktuğumuz dijital karanlık dünyanın içinde savunmasız ve yalnız bırakmayalım. Kendi yetiştirdiğimiz güzel hackerlar, oyuncular, programcılar, kodlamacılar olmalı ki çocuklarımız karanlık hackerların, berbat emelli programcıların programladıkları oyunları oynamasın, çizgi sinemaları izlemesin. Güzel alternatifi sunmak için her mecrada inançlı alanlar oluşturmalıyız.
-Sizin severek okuduğunuz çocuk kitapları neler?
Ben fantastik ve bilim kurgu kitaplarını çok severim. Okul öncesinde illüstrasyonlarını inceleyip ilham aldığım büyük bir kütüphanem var. Ünlü illüstratörlerin kitaplarını çizimleri için tercih ediyorum. Çocuklarla çizimlerini, tekniklerini inceliyoruz. Lakin çocuk edebiyatı alanında sayısız eser var. Fakat en sevdiklerimin başında Charlie’nin Çikolata Fabrikası, Narnia Serisi, Jules Verne kitapları, Şeker Portakalı, Küçük Prens geliyor.