Erzincan’a bir gece yarısı giriyoruz ve yeniden otele gitmiyoruz… Bu çeşit seyahat etmeyi sevdiğimi artık biliyorsunuz; daima yazıyorum… Meskeninde bizi konuk eden gezgin dostu Tugay Sonsuz Sert, birinci olarak sabah erkenden kahvaltıya götürüyor bizi, tirit yemeye. Etlerin altında ekmek olan yöresel bir kahvaltı. Farklı bir tecrübe bizim için. Sonra da Dörtyol Yer Altı Çarşısı’nda az sayıda kalan bakırcıları gezip çabucak şelale yoluna düşüyoruz. Girlevik Şelalesi, Erzincan merkeze 35 kilometre uzaklıkta. Genişçe bir otoparkı var. Biraz erken gittiğimiz için otoparkta gölge yer arama lüksümüz bile oluyor. Şelalenin olduğu alanda bir tesis hizmet veriyor. Giriş fiyatı yok.
Girlevik Şelalesi kışın donuyor ve buz tırmanışı yapılıyor.
Buz üzere suya atlıyorum
Şelaleye varışımızı öğlen saatlerine denk getiriyoruz ki pek kalabalık olmasın ve rahatlıkla yüzebilelim. Lakin otopark boş olsa da şelale pek kalabalık. Herkes fotoğraf çekme, bense bir an evvel kendimi suya atma sıkıntısındayım. Su buz gibi! “Oh, dünya varmış” diyorum. Anadolu’daki şelalelerde yüzmek için mayo uygun olmuyor. Bu nedenle kolay kuruyan şort ve tişörtleri tercih ediyorum. Bu bile şaşkın bakışlara sebep olsa da genelde peşimden suya atlayanlar olur ve daima çok eğleniriz. Tekrar değişmiyor; atlıyorlar peşimden. Şelale epey geniş bir alandan dökülüyor. Etrafta ağaçların serin gölgesinde piknik yapmak mümkün. Şelale kışın donuyor ve buz tırmanışı yapılıyor. “Kim bilir tahminen o vakit da geliriz” diyerek şelaleye veda ediyoruz. Listemizde aranıp bulunacak bir kilise var daha.
Taşyolu’nu gündüz geçmenizi öneririm.
Yaz aylarında Doğu’nun sıcağında seyahat etmenin en kolay yolu şelale, göl ne buluyorsanız ıslanmak ve ıslak ıslak yola devam etmek. O denli yapıyoruz. Navigasyona Abrenk Vank Kilisesi diye yazıyorum. Bulunca, önüne kadar gideceğimizi düşünüp yola çıkıyoruz. Ne büyük saflık! Az gittik, uz gittik tekerlemesindeki üzere gidiyor gidiyor, dağları aşıyoruz ve saatler sonunda bir köy konutunun önünde navigasyonun “Geldiniz” sesini duyuyoruz. Başımı uzatıp konutun önünü süpüren kız çocuğuna kiliseyi soruyorum. Bezgin bir tabirle “Ay bıktım. Daima buraya geliyorlar” dediğinde benim de ağlayasım geliyor. Bize yolu tanım ediyor fakat gel de anla! Dağda bayırdayız, o ağaçtan dön, bu toprak yola gir! Olacak üzere değil. Çok ümitsiz bir formda düşüyoruz tekrar yola. Halbuki bu defa göreceğimiz her yerin haritada yeri belirli olmasına çaba etmiştim.
Issızlıktaki kilise
Ne bir tabela, ne soracak biri… Sonra natürel ki arabam toprak yolu çıkamıyor. Onu bırakıp yürü babam yürü, tırman babam tırman. Lakin ne manzaralar! Belgesel üzere, kartpostal üzere. Hayli yükseklere çıkmış olmalıyız ki bu yaz sıcağında esen rüzgârda üşüyoruz bile. En sonunda uzaktan görünüyor iki gözümün çiçeği. 7. yüzyıldan sonraya, Selçuklu periyoduna tarihlenen kitabelerin iki tanesi hâlâ ayakta. Onları koruyacak kimse yok. O denli başıboş kalmışlar. Kilise olduğunu düşündüğüm kısım harap olmuş. İçine yazılar yazılmış tekrar. Hiç öbür yer yokmuş üzere birileri yeniden içinde ateş yakmış. Maalesef yeniden bir terk edilmişlik…
Erzincan merkez
Üzülmekten öteki bir şey gelmiyor elden. Bir sonraki rotanızı navigasyona yazacaksanız bu dorukta yazmalısınız. Aşağıda internet çekmiyor. Ne tarafa gitmeniz gerektiğini asla kestiremiyorsunuz. Bozkırın içinde çeken bir yer buluncaya kadar yol almak zorundasınız ya da bizim üzere şanslıysanız bir çobana denk gelip istikametinizi sorabilirsiniz. Erzincan’dan çıkmadan evvelki son durağımız Mama Hatun Türbesi oluyor. Saltuklu beyefendilerinden 2. İzzettin Saltuk’un kızı için inşa edilmiş görkemli bir anıt mezar. Türbenin kitabesinde yalnızca mimarının ismi okunabiliyor. Sanat yapıtı üzere mezar taşlarıyla görülmeyi hak ediyor. Görmeden dönmek Erzincan ve Mama Hatun’a büyük haksızlık olur, benden söylemesi.
Tekne ya da sandalla gezin
Erzincan’ın en ünlü ilçesi Kemaliye’yi ve Karanlık Kanyon’u rotanıza kesinlikle eklemelisiniz. Kemaliye Malatya’ya daha yakın olduğu için Karanlık Kanyon’u dönüş rotama ekliyorum. Benim için en özel tarafı, Kemaliye Taşyolu ve 38 tüneli geçmek. Eminim siz makul saatlerde sarfiyat ve maceracı ruhumun yarattığı hezeyanları yaşamazsınız. Biz akşam saatinde geçip karanlıkta çeşitli badireler atlatıyoruz… Şayet vaktiniz varsa Kemaliye’de birkaç gün kalın ve Karanlık Kanyon’da tekne cinsine çıkın. Bu tipimde, tekne gezisi yapamıyorum lakin eminim ki burada kamp kurup Kemaliye’de kanyona gerçek uyumak çok farklı bir keyiftir…