Fehmi Koru*
Daha evvelden AK Parti’nin seçim kampanyasını dün Nef stadyumunda düzenleyeceği “Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Büyük İstanbul Buluşması” ismini verdikleri bir toplantı ile başlatacağını haber aldıkları için mi, Millet İttifakı’nı oluşturan altı parti başkanları kendi rutin toplantılarını bugün yapıyorlar, emin olun bilmiyorum.
Belki de, AK Parti’nin seçim kampanyasını İstanbul’dan başlatan stadyum mitingi ile ‘6’lı masa’ başkanlarının buluşmalarının birbirini izlemesi, eskilerin tabiriyle, bir ‘tevafuk’ sonucu olmuştur.
İster tesadüf yahut tevafuk, ister planlı olsun, olanın muhalefet açısından yeterli -hatta hayırlı- olduğunu sanıyorum.
Umarım, uyanmalarına ve bu akşamki buluşmalarından itibaren de hesaplarını yine gözden geçirmelerine vesile olur bu durum.
“Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Büyük İstanbul Buluşması”, her bakımdan muhalefet için bir ikaz manası taşıyor zira.
Muhalefet, seçimi kazanmanın çantada keklik olduğundan, sandık ortaya geldiğinde, vatandaşın iktidar vazifesini kendilerine vereceğinden ve belirleyecekleri adayı da cumhurbaşkanı seçeceklerinden çok emin.
Adeta gün sayıyor muhalefet. O ortada da vakit doldurmak için buluşup sofra muhabbeti yapıyorlar imgesi veriyor.
Ülkede meseleler yaşandığının farkında geniş kitleler, AK Parti’ye oy vermiş olanlar da bunun farkında. Problemlerin kendilerine en fazla dokunduğu şahıslar ve onların oluşturdukları kitleler bunlar. Şikayet etmesine ediyorlar da. Lakin önlerine getirilen sandığa, şikayetlerinin değil umutlarının yapıtı olan oyu bırakacaklarını da belirli ediyorlar.
Şikayetleri iktidardan, lakin umutları yeniden iktidarda.
Daha doğrusu, meselelerinin tahlili konusunda önlerine sunulan muhalefet seçeneğini şimdi tercih edilir bulmadıklarını belirli ediyorlar.
“Çözerse tekrar reis çözer sorunları” demiş AK Parti’nin stat mitinginde konuştuğu bireyler gazeteci Hasret Gürses’e…
Muhalefet “Hayır çözemez, AK Parti problemlerin sebebi” diyedursun, bu telaffuzları kendilerinden oy almayı bekledikleri kitleleri ikna etmede kâfi görünmüyor.
Seçimlerde kullanılacak oyların gideceği adresi belirlemede tenkitlerin hissesi da hiç kuşkusuz olacaktır, lakin insanların büyük çoğunluğunun temel beklediğinin daha âlâ bir hayat umudu olduğu da kesinlikle.
Herhalde şu etapta üzerinde düşünülmeyi hak eden soru şu: Muhalefet oy beklediği kitlelere onların istediği umudu verebiliyor mu? Veremiyorsa, bunun sebebi-sebepleri ne olabilir?
Bu akşam yine bir ortaya gelecek altı parti önderi bu temel soruya yanıt arasalar yeterli olur.
Onlar ise, üzerinde mutabık kaldıkları 100 unsurdan oluşan bir anayasa değişikliği teklifini kamuoyuyla paylaşmaya hazırlanıyorlar. Badirelerin temelinde son birkaç yılı tesiri altında tutan ‘cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi’ olduğunda hemfikirler ve onun yerine güçlendirilmiş parlamenter sistemi getirmeyi öngörüyorlar ya, anayasa tekliflerini okuyanların kendilerine hak vereceklerini ve günü geldiğinde oylarını partilerine yönlendireceklerini düşünüyorlar.
İngiltere’de, Fransa’da, İtalya’da beşerler siyasi kararlarını o denli oluşturuyorlar. O sayede iktidarlar fazla zorlanmadan değişiyor oralarda. Bizde de birebiri neden olmasın?
Böyle düşündüklerini aşikâr ediyor ‘6’lı masa’ liderleri…
Hesapları tutarsa ne ala…
Ya tutmazsa?
Futbol, daha doğrusu dünya kupası müsabakaları ile siyaset ortasında kurduğum benzerlik burada devreye giriyor.
Dünya kupasına ‘şampiyonluğun favorisi’ olarak giren ülkelerin ulusal gruplarının -hiç değilse büyük bölümünün- hesaplarının tutmadığı bu turnuvanın birinci günlerinden itibaren anlaşıldı. Çağdaş futbol farklı oynanıyor ve favori ekipler kendileriyle birebir seviyede gayret edildiğinde alandan yenilerek ayrılabiliyorlar.
Gücü az bir kadro favori grubu yenebiliyor, favori kadrosu yenen kendisinden daha az güçlü bir ekibe yenilebiliyor.
Turnuva öncesinde yapılan hesapların aldatıcı olduğu daha birinci çeşitte ortaya çıkıverdi.
Yarın-öbür gün sandık ortaya geldiğinde, yaşanan külfetlerden ve muhalefetin tespitlerine nazaran o düşüncelerin sebebi olan iktidardan duyulan rahatsızlık, daha evvel AK Parti’ye oy vermiş bireyler ve kitleleri yeni bir tercihte bulunmaya yöneltir mi?
Son lokal seçimde, azımsanmayacak sayıda büyükşehir belediyesinde yaşandığı gibi…
Özellikle İstanbul seçiminde Ekrem İmamoğlu üzere fazla büyük sayılmayacak bir belediyenin İstanbul’un bütününde bile tanınmayan lideri, karşısına çıkartılan eski başbakan ve TBMM lideri AK Parti adayını yenebilmişti.
Hem de AK Parti başkanı de olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın “Ona değil, oyunuzu bana vereceksiniz” ihtarına rağmen…
Görebildiğim kadarıyla, Erdoğan’ın ve partisinin yenildiği o seçimden kendilerine dönük dersi AK Parti ve Erdoğan çıkarmış durumda. Dün başlatılan seçim kampanyasının eksenini de çıkardıkları derse nazaran kurmuş görünüyorlar.
Muhalefet ise, o seçimi nasıl kazandığının üzerinde pek durmuyor üzere; hiç değilse o denli davranıyor.
Adayın kişiliği fazla önemsenmiyor. [Aday Ekrem İmamoğlu değil de diğer biri olsaydı İstanbul’da kazanabilir miydi?]
“Kimi koysak kazanır” anlayışı hakim.
Diyelim hesapları tuttu ve cumhurbaşkanı kendi adayları seçildi, Meclis’e de kıymetli sayıda milletvekili sokabildiler. Anayasayı değiştirebilecekleri bir çoğunluğa ulaşabilmeleri ihtimali var mı?
Yok.
Öyleyse mesailerini bütünüyle anayasa değişikliği paketine vermelerinin manası ne?
Çok eski bir televizyon reklamında, kravatına kadar üzeri düzgün lakin pantolon giymeyi unutmuş bir adam, kapısının önünde, “Bir eksiklik var, fakat ne?” diye soruyordu.
“Pantolonun yok be adam” diyesim geliyordu o reklamı her gördüğümde.
Bugün de tıpkı kalıp reaksiyon, dudağıma yerleşik.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.