Adı Pofuduk. Kıssası şöyle: Yıllar önceydi. Kızlarım Zeynep ve Elif, “Kedi isteriz” diye tutturmuşlardı. Kabul ettik mecburen. Onu bulup getirdiler. “Pofuduk olsun adı” dediler. Minicik, ürkek bir yavruydu, büyüdü. Artık aileden. Geçenlerde Cihan Aktaş’ın Şair ve Gecekuşu’nu (İz Yayıncılık) okuyordum. Bir orta kitabı koltuğun kenarına bırakıp mutfağa geçtim. Döndüğümde bu görüntüyle karşılaştım ve çabucak kayda aldım. Sonra ortaya bu metin çıktı. Cihan Abla’nın romanı mı? Okuyun derim, pisiciği uyandırmadan!