Tek vücut olalım ama… Hesap da soralım

Depremle sarsıldığımız gün bilgisayarın başına oturdum. Sıcağı sıcağına ne yazmak gerekir. Daha devlet oralara ulaşamamışken, daha ne olup bittiği tam olarak anlaşılmamışken, daha muhabir arkadaşlar felaket bölgesine varmamışken, oradan gelen haberler mecburen muhakkak ilçeyle hatta aşikâr mahallelerle sınırlıyken ne yazabilirdim ki!.

Sarsılsak da ayakta kalmasını biliriz… Tek yürek olma zamanı… Gün birlikte olma günüdür… Geçmiş olsun Türkiye’m… Yaralar sarılacak… Çeşidi bir mana söz etmeyen hamaset satırları kaleme alamazdım.

Bu sebeple bekledim.

7.7’lik sarsıntı. Üzerine 7.6’lık sarsıntı daha. Büyük felaket. Allah’tan ikincisinde beşerler sokaktaydı. İkincisinde yıkım oldu ancak can kaybı çok az oldu denilebilir. Lakin ikinci zelzele çöken birçok bina da hayat alanlarını yok etti.

Kadayıf olan binaları yatsı kadayıfa çevirdi. Umutları azalttı.

Peki iktidar ne yaptı? Süratle harekete geçti geçmesine lakin zelzele bölgelerinin birçoklarına ulaşamadı. Mesela Hatay bahtına terk edildi. Kurtarma takımları 30 saat sonra kente girdi lakin hangi birine yetişecekler ki…

Hatay Büyükşehir Belediye Başkanı’nın birinci gün açıkladığı çöken bina sayısı 1300’dü. Dün bu sayının iki binin üzerinde olduğunu tespit ettiklerini söyledi.

Her vilayette durum bu türlü. Kurtarma takımlarının uğramadığı yüzlerce bina varmış. Bu altında yatan yüzlerce can demek.

TV ekranlarından bizlere yansıyan bilgiler, manzaralar 10 ilin kent merkezlerinden. Kırsallarda ne olduğunu bilmiyoruz. Kırsallardan daha bilgi akışı yok.

Esas onlar yalnız… Hem de çok yalnız…

Kurtarma gruplarının birçok yere ulaşamadığını Erdoğan da kabul etti. Çok geniş alan. 10 ili kapsayan, bin kilometrelik zelzele alanından kelam diyoruz. Vay neden anında orada olmadınız, o binaya kurtarma grubu gönderemediniz diye eleştirilecek bir halimiz şimdilik yok.

Yıkılan altı bin binadan kelam ediyoruz.

Bu mevzuyu sonra konuşuruz tartışırız.

Ama birtakım bölgelere neden ulaşılamadığı, birtakım vilayetlerde neden faciaya facia katıldığı aşikâr.

Hastane yıkılır mı?

Hatay’da birinci yıkılan bina hastane oldu… Sarsıntı bölgesindeyse 9 şiddetine sağlam yapacaksın.

Sağlık Bakanı’nın siyaseten istifa etmesi lazım. Gerekli kontrol yaptırmadım, ihmal ettim diye özür dilemesi lazım…

Havaalanı pisti karnıyarık üzere ortadan ikiye bölünür mü? Fay çizgisinin üzerine uçak pisti yapılır mı?

Bu memlekette hiç mi mühendis hiç mi zelzele bilimci yok…

Sormazsan, kıymet vermezsen, yok sayarsan; yok!

Otoyollar kağıt üzere yırtılır mı?

Ulaştırma Bakanı’nın o koltukta bir gün oturmaması lazım… Benim vaktimde yapılmadı diyemez siyaseten istifa etmesi kural.

Son üç beş yılda yapılan binaların yatsı kadayıf olmasına ne dersiniz? Ne güne duruyor sarsıntı şartnamesi. O binalara ruhsatı kim verdi?

Ruhsatı veren Belediye Başkanı’nın halkın önüne bir daha çıkamaması lazım…

Batı’da olsa bakanlar çoktan istifa etmişti. Sembolik!. Demokrasi bu yüzden oralarda güçlü…

Japonya’da olsa ilgili bakanlar harakiri yapmıştı!

Boşuna kalem oynatıyorum. Biz de anlayış farklı. Baht denilecek, tabiat afete bağlanacak, enkaz altından mucize kurtuluşlara tartı verilerek geçiştirilecek.

Bakanlar içlerinden enayi miyim istifa edeyim diyecek. Daha evvelkilerin dediği gibi…

Ama durum çok önemli. Krizdeki Türkiye iktisadını daha da tabana vurduracak kadar önemli. 10 vilayette hayat durdu.

10 ilin hayata dönmesi için milyarlarca dolarlık para gerekiyor, yatırım gerekiyor, enkazın kaldırılıp yerine zelzeleye güçlü binaların yapılması gerekiyor. Hükümetin bütçe ayırması gerekiyor.

Bizim iktidar yeniden yardım kampanyası açtı. Pandemide de birinci işi bu olmuştu. Bu felakette de birinci işi bu oldu.

İnsan sormadan edemiyor.

Bunca vergiye boşuna mı veriyoruz? Bakkaldan aldığımız küçük şişe sudan bile hükümet vergi alıyor. Yediğimiz tosttan bile…

Başı sıkışınca tekrar çabucak para istiyor… Ayıp ya…

Deprem vergileri için toplanan paralara ne oldu? İşsizlik fonunda biriken paralar nereye harcandı?

Gün birlikte olma günü, dayanışma günü, her türlü yardımı yapma günü, yaraları sarmaya koşma günü, dayanak olma günü, lakin aynı vakitte hesap sorma günü…

Kimse çıkıp dur bakalım evvel yaralarımızı saralım demesin.

Bu numarayı çok gördük, evvel yaralarımızı saralım sonra hesap sorarız demek tuzaktır.

Bu sefer oyuna gelmeyelim…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir