Umut Ünlü, 2000 yılında Van’da inşaat emekçisi Turan ve mesken hanımı Şahiste Ünlü’nün birinci çocuğu olarak dünyaya geldi. Fakat elleri ve ayakları karnına yapışıktı. Çocukluğu arka arda gelen ameliyatlarla geçti. Bacakları ampüte edildi, elleri ayrıldı. Ailesi Umut’un ameliyatları için İstanbul Esenyurt’a taşınmıştı, o da okula burada başladı. Umut özel durumu nedeniyle arkadaşları tarafından daima dışlandı lakin okul ömrünü bırakmadı. Hatta üniversiteyi bir vakıf üniversitesinin işletme idaresi kısmında tam burslu olarak tamamladı. Artık de bir öbür vakıf üniversitesinin antrenörlük kısmında tahsiline devam ediyor. Umut bundan 4 yıl evvel ağır bir depresyon yaşadı. Umut’u, hayata yine bağlayan yüzme sporu oldu. Başarılı paralimpik yüzücü, uğraşlarla dolu hayat hikayesini şöyle anlattı:
SPOR HAYATA BAĞLADI
“Düşünün, bir çocuk doğuyor, elleri ayakları karnına, ses telleri birbirine yapışık. Ağlıyor lakin kimse duymuyor zira ses telleri çalışmıyor. Bebekken ailem ağladığımı yüzümün morarmasından anlarmış. Ben kendi sesimi birinci 7 yaşında duydum. İlkokulda arkadaşlarımın acımasız alaylarına, daha sonraki yıllarda acıyan bakışlara maruz kaldım. Lakin daima dışlandım ve kendimi gereksiz biri olarak görmeye başladım. Sonra engelli olarak bir şeyler başarabileceğime inanmak istedim. Spor yapmayı düşündüm lakin engelli birinin spor yapabileceği o yaşa kadar aklımdan geçmiyordu. Aslında engellilere ilişkin spor kolları olduğundan bile habersizdim. Araştırdıkça öğrendim ve Bedensel Engelliler Federasyonu’na e-postalar gönderdim. 3 ay sonra yüzme antrenörüm Duran Hoca’yla tanıştım.
‘GURURUMU KIRIYOR’
Yüzmeye başladıktan sonra beni vaktinde dışlayan insanların halleri da değişti. Ben muvaffakiyet elde ettikçe toplumsal medyada paylaşanlar var. Aslında insanların engellilere yaklaşımı onların başarılarına bağlı olmamalı. Beni gördükleri vakit yüzüme bakıp üç kere besmele çeken teyzeler amcalar var. Çıkarıp para vermeye, cebime sıkıştırmaya çalışıyorlar. Ben ulusal sporcuyum, dilenci zannedip para vermeleri çok gururumu kırıyor. Hürmetimden ötürü ses çıkarmıyorum, kibarca reddediyorum.”
‘EN UYGUNU OLACAĞIM’
19 yaşına kadar denize bile girmediğini belirten Umut Ünlü, “1 ayda sırtüstü, 3 ayda özgür yüzmeyi öğrendim. Yalnızca suyun üstünde durabildiğim birinci günlerde antrenörüm beni bir ulusal grup yarışına götürdü. Çok berbat bir derece elde ettim. O vakit Duran Hoca’ya kelam verdim ve ‘En uygunu olacağım’ dedim. O günden sonra Türkiye Şampiyonası’nda girdiğim 6 yarışta 4 birincilik aldım ve Türkiye rekoru kırdım. Daha sonra bu derecelerin sayısını 15’e çıkardım. Geçen hafta ise Fransa’da 3 dünya 2 olimpiyat barajı geçtim. Temmuz ayında İngiltere Manchester’daki Para Yüzme Dünya Şampiyonası’nda yarışacağım. Seneye 2024 Paris Paralimpik Olimpiyatları’nda bu kısımda birinci madalyayı ülkeme getirmek istiyorum. Gayem önümüzdeki turnuvalardan madalyayla dönmek. Daha sonra benim üzere engelli olan çocukların konuttan çıkıp spor yapmaları için elimden geleni yapmak istiyorum. İleride spor hayatım bitince benim üzere engelli atletlere takviye olacağım” dedi.
ANTRENMANA GİTMESİ 4 SAATİNİ ALIYOR
Her gün 5 saat idman yapan Umut Ünlü, “Sabah 07.00’deki idmana gitmek için her gün 04:00’te kalkıyorum. Annemin hazırladığı kahvaltımı yapıp 05.00’te Esenyurt’taki evimden yola çıkıyorum, akülü sandalyemle yarım saat uzaklıktaki metrobüse gidiyorum. İstisnasız her sabah sokak köpekleri akülü otomobilimi görünce bana saldırıyor. Bir formda daima kurtuldum ancak şu anda yaşadığım en büyük zorluk bu. Yardım isteyerek metrobüse biniyorum ve Beylikdüzü ya da Tozkoparan’daki havuza gidiyorum. Bu seyahat her gün 4 saatimi alıyor” diye konuştu.