Özel bir bankada şube müdürü olarak çalışan yönetici, fazla mesai fiyatı almadığını, hak etmiş olduğu prim ödemelerinin yapılmadığını sav ederek iş kontratını tek taraflı feshetti. Haklarının ve alacaklarının ödenmediğini öne süren banka müdürü soluğu İş Mahkemesi’nde aldı. Davacı müdür, kıdem tazminatı, pirim alacağı ve fazla mesai fiyatının tahsilini istedi.
DAVALI BANKA, KARARI TEMYİZ ETTİ
Davalı banka avukatı, davacının satış baskısının, müşterilerden haksız kesinti yapılmasının üzere nedenlerle İş Kanunun 24. hususu uyarınca haklı fesih münasebeti teşkil etmeyeceğinden feshin istifa niteliği taşıdığını öne sürdü. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Davalı banka avukatı kararı istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi itirazları reddetti. Davalı banka kararı temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi.
YARGITAY’DAN EMSAL KARAR
Oy birliği ile alınan kararda; işyerinde üst seviye yönetici pozisyonda çalışan emekçinin; vazife ve sorumluluklarının gerektirdiği fiyatının ödenmesi durumunda, ayrıyeten fazla çalışma fiyatına hak kazanamayacağı vurgulandı. Üst seviye yönetici pozisyonunda olan emekçiye birebir yerde vazife ve talimat veren bir öbür yönetici ya da şirket ortağı bulunması halinde, çalışanın çalışma gün ve saatlerini kendisinin belirlediğinden kelam edilemeyeceği hatırlatıldı. Bu cins durumlarda yasal sınırlamaları aşan çalışmalar için fazla çalışma fiyatı talep hakkı doğacağı lisana getirildi.
“ÇALIŞMA SAATLERİNİ KENDİSİ BELİRLİYORSA FAZLA MESAİ FİYATI TALEP EDEMEZ”
Yargıtay 9. Hukuk Dairesi kararında şu tabirlere yer verildi: “O halde üst seviye yönetici bakımından şirketin yöneticisi yahut idare konseyi üyesi tarafından fazla çalışma yapması istikametinde bir talimatın verilip verilmediğinin de araştırılması gerekir. İşyerinde yüksek fiyat alarak misyon yapan üst seviye yöneticiye patron tarafından fazla çalışma yapması tarafında açık bir talimat verilmemişse, misyonunun gereği üzere yerine getirilmesi noktasında kendisinin belirlediği çalışma saatleri sebebiyle fazla çalışma fiyatı talep edemeyeceği kabul edilmelidir.”