Mürüvvet Özpehlivan’ın hikayeleri daha evvel Mahalle Mektebi, Post Hikaye ve Olağan Öykü mecmualarında yer buldu. Geçtiğimiz ay ise birinci hikaye kitabı Ketebe Yayınları etiketiyle okurla buluştu. Özpehlivan birinci hikayesi yayınlandığında neler hissettiğini şöyle anlatıyor: “Yayımlanacağı haberini aldığımda hikayeyi tekrar tekrar okudum ve eskisi kadar beğenmedim. Halbuki reddedilen hikayelerimi reddedildikten sonra bile çok beğeniyordum.”
-İlk yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?
Yayımlanan birinci yapıtım “Çeyrek Ekmek” isimli bir hikayeydi. Mahalle Mektebi mecmuasında yayımlandı. Yayımlanacağı haberini aldığımda hikayeyi tekrar tekrar okudum ve eskisi kadar beğenmedim. Meğer reddedilen hikayelerimi reddedildikten sonra bile çok beğeniyordum. Mecmuada gördükten sonra bu hislerim geçti olağan. O heyecanla daima hikayemin olduğu sayfaya bakmıştım. Bu hâlâ bu türlü. Mecmuayı alır almaz birinci kendi hikayemi okuyorum hâlâ.
-Kitabınızı elinize alınca birinci olarak ne yaptınız?
Utanmış ve korkmuştum. Kapağındaki bayanlara tek tek baktım. İçine yalnızca göz gezdirebildim. Kendimi dışarı attım ve çocukluk arkadaşımı arayıp “Kitabım çıktı, sana geliyorum” dedim.
-Kitabınızı birinci kime imzaladınız?
Önceki sorunun devamı olarak, çocukluk arkadaşım Elif’e imzaladım.
KİMSE BAKMASIN DİYE…
-Yazmaya nasıl başladınız?
13-14 yaşlarında bir şeye çok canım sıkılmıştı ve motosikletli bir okul defterine günlük-mektup ortası bir şeyler yazmıştım. Sonra her gün kendimi o defterin başında otururken buldum. Yaşadıklarıma kurgular da ekliyordum ve günlük üzere yazmıyor, öbür bir karakter üzerinden anlatıyordum bunları. Artık büsbütün benim hayatım olmaktan çıkmıştı. O biçimde yaklaşık yüz sayfalık bir roman yazmış oldum. Yatılıda kalırken kayboldu o defter. Aslında kimse yüzüne bakmasın diye o denli bir defter seçmiştim.
-Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Gece daha güzel yazıyorum. Zira kardeşlerimle odamı paylaştığım, kalabalık bir meskende büyüdüm. Lisede ve üniversitede yurtlarda kaldım. Yalnız kalabildiğim tek vakit geceydi. Gece yazmaya alıştım. Artık gündüz yalnız olsam bile geceleri yazabiliyorum.
-Defter mi, bilgisayar mı?
Bilgisayarda yazıyorum. Defterlere yazmayı uzun vakit evvel bıraktım. Daima düzenleme yapmanın bilgisayarda daha konforlu olduğunu fark ettim.
Hem de süratli hızlı yazmak hoşuma gidiyor.